Wyck
Wyck (Uitspraak: Wiek) is het oostelijk deel van de binnenstad van Maastricht. Het ligt tussen de rivier de Maas en de spoorlijn ingeklemd. Wyck bestaat uit het in de Middeleeuwen ommuurde Oud-Wyck en de laat-19e eeuwse Stationsbuurt. Aan de noordkant ligt de wijk St-Maartenspoort, aan de zuidkant de nieuwe wijk Céramique.
Geschiedenis
De naam Wyck is afgeleid van het Latijnse woord vicus. Al in de Romeinse tijd bevond zich hier een kleine nederzetting op de oostelijke Maasoever. In de eerste eeuw na Christus werd Wyck met het castellum op de westelijke Maasoever verbonden via de oude Romeinse brug. In de 13e eeuw werd, iets noordelijker, de huidige Sint Servaasbrug gebouwd. In de 14e eeuw werd Wyck ommuurd. Wyck was als wijk zwaar vervallen rond 1960/1980 en is eind 20e eeuw opgeknapt en op de voormalige terreinen van de keramische industrie (aan de zuidkant) is een geheel nieuwe (zaken)wijk opgebouwd rond de Avenue Ceramique.
Monumenten
Wyck telt nog veel monumentale gebouwen. Van de vestingwerken zijn onder andere de Maaspunttoren en het Wycker Waterpoortje behouden gebleven. Het Sint-Gillishospitaal en de Refugie van Meerssen, beide in de Hoogbrugstraat, zijn fraaie voorbeelden van de typisch Maastrichtse Maaslandse Renaissancestijl. In deze straat, evenals in de Rechtstraat en de Wycker Brugstraat, zijn ook nog heel wat gevelstenen te bewonderen. Op de plek van de Sint-Martinuskerk in de Rechtstraat stond tot 1853 de middeleeuwse kerk van Wyck. De huidige kerk dateert uit 1856 en is daarmee een van de eerste bouwwerken van architect Pierre Cuypers. In de kerk bevindt zich o.a. het 14e eeuwse beeld van de Zwarte Christus van Wyck. Het hotel De L'Empereur uit 1901, het stationsgebouw uit 1915 en het voormalige warenhuis Maussen uit 1932, zijn voorbeelden van jonge monumenten, alle gelegen aan of nabij de zgn. Percée, de doorbraak door de vestingwerken, die op deze plek in 1870 werd gerealiseerd.
