Telefoongids
Vanaf de ingebruikname van de telefoon is de telefoongids een extra bron van informatie voor genealogen en lokale historici. Vroege exemplaren verschenen onder de naam Rijksgids en geruime tijd (1910-1959) heette dit boekwerk Naamlijst der interlokale telefonie.
De telefoongids is natuurlijk nooit bedoeld geweest voor genealogisch onderzoek. Toch laat bijvoorbeeld het telefoonboek 1915 zien welke ondernemers, notarissen en andere 'pioniers' het eerste dit nieuwe communicatiemiddel gebruikten. Tot 1947 stonden alle namen in slechts één (steeds dikker wordend) deel, daarna in vijf delen (de drie grootste steden apart, de rest van het land in twee delen). Dit aantal groeide later uit tot enkele tientallen.
Veel archiefinstellingen hebben een of meerdere telefoonboeken in hun collectie.
