Synagoge

Uit Genealogie Limburg Wiki
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.

Een synagoge (Grieks voor huis van samenkomst; Hebreeuws: Beit Knesset of Beis Knesses - בית כנסת; Jiddish shul ('sjoel')) is in het jodendom een gebeds- en gemeenschapshuis, waar religieuze bijeenkomsten plaatsvinden.

In Limburg waren in de middeleeuwen al kleine joodse gemeenschappen aanwezig. Een voorbeeld is Venlo waar in 2004 een mikwe (een joodse badplaats) is opgegraven aan de al in de middeleeuwen genoemde Jodenstraat (de straatnaam is vermeld sinds 1354). Ook Roermond kende al in 1200 een joodse gemeenschap en Maastricht in die tijd zelfs een synagoge. De joden mochten geld uitlenen met rente (christenen in de middeleeuwen niet) en waren belangrijke geldschieters en daarnaast handelaren en slagers. Toen de pestepidemie in 1348 Limburg bereikte kregen de joden de schuld daarvan en werden ze in 1349 veelal verbannen of vermoord.

In plaatsen waar zich in latere eeuwen weer joodse gemeenschappen mochten vestigen, werden aanvankelijk de godsdiensten gehouden in huissynagogen, die meestal uit slechts een kamer bestonden, zoals in Sittard (vanaf 1725), Heerlen (vermeld 1726), Meerssen (vermeld 1780), Gulpen (1786) en Valkenburg (1796). In Eijsden werd in 1782 een hele verdieping als synagoge ingericht.

Na het opheffen van het vestigingsverbod voor joden in geheel Limburg door het Franse bestuur, kwamen er in meer Limburgse plaatsen joodse gemeenschappen.

Synagogen werden in de 19de eeuw gesticht in Gulpen (1823), Maastricht (1840), Meerssen (1853), Roermond (1853), Sittard (1853), Venlo (1865) en Beek (1866).

Zie ook

Joodse geschiedenis in Limburg

Externe link

De synagoge van Beek

De synagoge van Meerssen

De synagoge van Meerssen (Leerhuis Limburg)

Joodse archieven in Limburg