Ohé en Laak

Uit Genealogie Limburg Wiki
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.

Ohé en Laak is een plaats in de Nederlandse provincie Limburg en was tot 1991 een zelfstandige gemeente. Daarna maakte het tot 2007 deel uit van de gemeente Maasbracht, die is opgegaan in de fusiegemeente Maasgouw. De woonplaats omvat eigenlijk twee afzonderlijke kernen, Ohé (660 inwoners) en Laak (220 inwoners), maar vormen samen van oudsher één gemeenschap.

Ohé en Laak ligt samen met Stevensweert gelegen op het Eiland in de Maas, vlak ten westen van het stadje Echt. Door zand- en grindafgravingen op diverse plaatsen op het eiland zijn er rondom het dorp verschillende plassen ontstaan, waaronder de Dilkensplas, de Schroevendaalse plas en de Teggerse plas. Laak bestaat geheel uit lintbebouwing, gelegen langs een weg die evenwijdig aan de Maas loopt. Ohé heeft zowel een gedeelte met lintbebouwing als een deel met geconcentreerde bebouwing, het dorp heeft daardoor de vorm van een '6'.

Geschiedenis

Ohé en Laak behoorden oorspronkelijk tot Echt, maar gingen later over naar de heerlijkheid Stevensweert, totdat zij na de Franse tijd een zelfstandige gemeente gingen vormen. Hoe lang zij onder Stevensweert ressorteerden is niet duidelijk, in ieder geval reeds in de eerste helft van de 17e eeuw, toen de heerlijkheid in handen van graaf Hendrik van den Bergh was.

De gemeente Ohé en Laak kreeg in 1819 zijn eigen gemeentevlag. De graven Van den Bergh bouwden kasteel Walborg vlak aan de Maas te Laak. Bij het kasteel werd in die jaren het Sint-Annakapelletje bebouwd, waar de bewoners van het kasteel naar de kerk gingen. De kapel werd in 1896 afgebroken omdat de ligging ongunstig zou zijn geweest en werd vervangen door de huidige, gelegen bij de entree van Laak vanuit Stevensweert. De latere bewo­ner van kasteel Walborg, graaf Reinier Vincent van Hompesch, bouwde tussen Ste­vens­weert en Ohé en Laak de Hompesche molen. In de jaren voor de Tweede Wereldoorlog raakte kasteel Walborg in verval en werd in 1992 de overblijvende ruïne opgeruimd. Alleen een kelder is bewaard gebleven. De stenen van de ruïne zijn hergebruikt in feestzaal 'de Ruïne', behorende bij 'Cafe Bongaarts'.

Monumenten

  • Centraal in Ohé staat de parochiekerk O.L. Vrouw Geboorte uit 1867, een driebeukige kruisbasiliek in neoromanogotische stijl, de eerste in Nederland in deze stijl, naar een ontwerp van architect A.C. Bolsius, oud-leerling van P.J.H. Cuypers. De kerk is een Rijksmonument.
  • Ohé en Laak kent thans nog een kasteel dat de naam Hasselholt ("Het Geutje") draagt, een naar verhouding klein kasteel met een markante Maaslandse renaissance gevel uit 1651. Hasselholt is het enige overgebleven kasteel van de drie die Stevensweert en Ohé en Laak kenden. Hasselholt is zeer waarschijnlijk gebouwd tussen 1500 en 1600 en wordt bewoond door Baron van Hövell tot Wester­flier. Oorspronkelijk werd het opgetrokken in een laat-gotische stijl met hier en daar stuk­jes renaissance. Met de restauratie in 1970 is het behoor­lijk opgeknapt.
  • In de buurt ligt ook "Huize Geno", een grote hoeve uit 1780-1788, gelegen op de hoek waar de weg naar Stevensweert afbuigt.

Archieven

Zie deze link voor de akten Burgerlijke Stand.

Literatuur