Wijzigingen

[[afbeelding:HotelRoyal1935.jpg|thumb|''Hotel Royal, 1935'']]

[[afbeelding:HotelRoyal1935.jpg|thumb|''Hotel Royal, 1935'']]

In het bevolkingsregister van Bloemendaal/Overveen van begin 20-ste eeuw staat Jan vermeld als bloembollenkweker. Vermoedelijk vanwege de tanende bollenhandel in de regio stapt hij over naar de horeca. Jan geniet vanaf 1920 zijn opleiding in Hotel Wittebrug in Den Haag-Scheveningen bij L.A. (Leen) Roozen (wiens vader bloemkweker was in Bloemendaal). In de jaren t/m 1925 is hij werkzaam/loopt stage bij Palace Hotel in Scheveningen, Suvrettahouse in St. Moritz, Hotel Curhaus in Davos, Hotel Lausanne-Palace en Hotel de Caux (bij Montreux). Jan is werkzaam als Chef de Réception, Sekretär, Journalführer & Annonceur beim Service, demi-Chef, Sommelier, Secretaire im Buro & Service Aufsicht im Saal und Restaurant. Hij wordt omschreven als een jongeman die serieus, beleefd, capabel, intelligent en vlijtig is en die zich uitmuntend van zijn taken kwijt.  

In het bevolkingsregister van Bloemendaal/Overveen van begin 20-ste eeuw staat Jan vermeld als bloembollenkweker. Vermoedelijk vanwege de tanende bollenhandel in de regio stapt hij over naar de horeca. Jan geniet vanaf 1920 zijn opleiding in Hotel Wittebrug in Den Haag-Scheveningen bij L.A. (Leen) Roozen (wiens vader bloemkweker was in Bloemendaal). In de jaren t/m 1925 is hij werkzaam/loopt stage bij Palace Hotel in Scheveningen, Suvrettahouse in St. Moritz, Hotel Curhaus in Davos, Hotel Lausanne-Palace en Hotel de Caux (bij Montreux). Jan is werkzaam als Chef de Réception, Sekretär, Journalführer & Annonceur beim Service, demi-Chef, Sommelier, Secretaire im Buro & Service Aufsicht im Saal und Restaurant. Hij wordt omschreven als een jongeman die serieus, beleefd, capabel, intelligent en vlijtig is en die zich uitmuntend van zijn taken kwijt.  

In de jaren ‘20 is een bloeiperiode van Philips er de oorzaak van dat de voormalige villa van Mignot aan het stationsplein in Eindhoven als hotel wordt ingericht vanwege de behoefte aan een eersteklas logiesgelegenheid. De eerste gerant van Grand Hotel Restaurant Royal is G. van den Berg. Vanaf 1 juni 1926 neemt J. Neelissen de exploitatie over. Zijn eerste Philips-opdracht is op 17 september 1926 waarbij de keukenbrigade van Hotel Wittebrug van Leen Roozen ingeschakeld wordt voor het “diner der 1000” in het gebouw van de sociëteit Apollo’s Lust aan de Vestdijk in Eindhoven. Philips als internationale onderneming blijkt door de jaren heen een belangrijke opdrachtgever. Jan Neelissen breidt het kapitale pand met zijn sfeerrijke en mooi betimmerde kamers uit op het vroegere terras waardoor hij beneden een in Franse stijl ingerichte eetzaal wint en boven nog meer logiesruimte. In 1930 wordt Royal een N.V. met als commissarissen/aandeelhouders o.a. L.A. Roozen (Hotel Wittebrug) en J.F. van der Vaart (schoonvader). Tot 1933 woont de familie Neelissen in Royal, daarna verhuizen zij naar een klein bovenhuis boven een sigarenwinkel tegenover het hotel. De jaren dertig verlopen voorspoedig tot het begin van de 2e wereldoorlog. In een brief van 14 juni 1940 bericht echtgenote Joop van der Vaart over een hevig luchtgevecht boven Eindhoven: ''2 duitse machine’s neergeschoten, luchtalarm, afweergeschut tot 4 uur ’s nachts, het is vreselijk als je dan met 6 hummels door het huis loopt''. Vermoedelijk door de oorlogssituatie besluiten de gezamenlijke aandeelhouders op 3 december 1941 tot liquidatie van de N.V. wat op 24 februari 1942 bij de notaris vastgelegd wordt. Als extra donderslag bij een toch al duistere hemel vorderen de duitsers op exact dezelfde dag het hotel inclusief inventaris: ''ab heute ist es hier beschlagnahmt'', wat door NSB-burgemeester Pulles twee dagen later in een brief wordt bevestigd: 1 maart moet de zaak gesloten worden. Nadat Jan deze grote klap te boven is gekomen heeft hij een dag of tien stevig met de bezetter moeten onderhandelen om de helft van de wijnkelder, 90% van de eetwaren en 80% van de inboedel te mogen houden. Jan Neelissen zet de zaak onder de handelsnaam Hotel Royal voort en tevens gaat hij diners uitzenden. Het handelsadres wordt het woonadres tegenover het hotel. Verder huurt Jan 8 kamers in Hotel Atlanta schuin tegenover het station waarmee hij met hulp van Philips deze tijd probeert door te komen. Boven de ingang van Royal hangen de duitsers een groot bord ''Ortskommandantur'', het hoofdkwartier van de Duitsers in Eindhoven. De winst is een schrale, de duitsers betalen als schadeloosstelling elke maand iets meer dan hfl. 300,- . Daarvoor gaat een prachtzaak kapot. De bezetting van Royal duurt tot 9 juni 1944. Omdat een restauratie van Royal niet mogelijk blijkt gaat Jan na de oorlog werken in het Apollo Paviljoen in Amsterdam. De hele familie verhuist in 1949 naar Haarlem naar Jan’s ouderlijk huis, het nieuwe ''Bloomfield'', en woont daar tot 1955. Getuige de menukaarten van na de oorlog is Jan in diverse hotels werkzaam: o.a. Hotel Parkzicht Eindhoven, Victoria Hotel Amsterdam, Hotel Plasmolen Mook, Hotel Carlton Amsterdam. Bovendien is hij actief als lid, voorzitter, vice-voorziter en erelid van de Verenigde Katholieke Hoteliers en Restaurateurs Hocres, één van de drie werkgeversorganisaties binnen het horecabedrijf in Nederland. Maar de horecabranche heeft het in de zestiger jaren niet gemakkelijk. In de woorden van Jan Neelissen: ''voorbij is de tijd dat de gast uit Engeland komt en zijn Rolls-Royce meeneemt, naast de veranderende gewoonten van het buitenshuis eten zoals de opkomst van de Indische en Chinese restaurants, de cafetaria en snackbars, de plate-service tot motels en botels aan toe''. In 1966 lobbyt Jan voor één grote gezonde krachtige horecabond. Voor het vele werk dat hij in 40 jaar voor Hocres heeft verricht ontvangt Jan Neelissen de pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice. Het gebouw van het voormalige hotel Royal wordt in 1967 afgebroken. Na de oorlog hebben er een tijdlang Engelse soldaten in gewoond. Laatstelijk was er een depot van de Amsterdamse kininefabriek in gevestigd.

In de jaren ‘20 is een bloeiperiode van Philips er de oorzaak van dat de voormalige villa van Mignot aan het stationsplein in Eindhoven als hotel wordt ingericht vanwege de behoefte aan een eersteklas logiesgelegenheid. De eerste gerant van Grand Hotel Restaurant Royal is G. van den Berg. Vanaf 1 juni 1926 neemt J. Neelissen de exploitatie over. Zijn eerste Philips-opdracht is op 17 september 1926 waarbij de keukenbrigade van Hotel Wittebrug van Leen Roozen ingeschakeld wordt voor het “diner der 1000” in het gebouw van de sociëteit Apollo’s Lust aan de Vestdijk in Eindhoven. Philips als internationale onderneming blijkt door de jaren heen een belangrijke opdrachtgever. Jan Neelissen breidt het kapitale pand met zijn sfeerrijke en mooi betimmerde kamers uit op het vroegere terras waardoor hij beneden een in Franse stijl ingerichte eetzaal wint en boven nog meer logiesruimte. In 1930 wordt Royal een N.V. met als commissarissen/aandeelhouders o.a. L.A. Roozen (Hotel Wittebrug) en J.F. van der Vaart (schoonvader). Tot 1933 woont de familie Neelissen in Royal, daarna verhuizen zij naar een klein bovenhuis boven een sigarenwinkel tegenover het hotel. De jaren dertig verlopen voorspoedig tot het begin van de 2e wereldoorlog. In een brief van 14 juni 1940 bericht echtgenote Joop van der Vaart over een hevig luchtgevecht boven Eindhoven: ''2 duitse machine’s neergeschoten, luchtalarm, afweergeschut tot 4 uur ’s nachts, het is vreselijk als je dan met 6 hummels door het huis loopt''. De Eindhovense NSB-afdeling loopt in mei 1941 landelijk vooruit op de verordening van de bezetter om aan Joden de toegang tot openbare gelegenheden te verbieden. Elf plaatselijke hotelexploitanten geven hun medewerking aan het NSB-verzoekschrift van Kringleider Pulles aan B&W. Het betreft de hotels Schimmelpenninck, Du Commerce, Suisse, Oranjehotel, Old Dutch, Germania, Beatrix, Hertog Hendrik, Trianon, Limburgia en Cecil. Burgemeester Verdijk weigert echter er gevolg aan te geven wat later mede tot zijn ontslag heeft geleid. Ook Jan heeft altijd geweigerd het bordje 'Verboden voor Joden' op te hangen. Als donderslag vorderen de Duitsers op 24 februari 1942 hotel Royal inclusief inventaris: ''ab Heute ist es hier beschlagnahmt'', wat door NSB-burgemeester Pulles twee dagen later in een brief wordt bevestigd: 1 maart moet de zaak gesloten worden. Nadat Jan deze grote klap te boven is gekomen heeft hij een dag of tien stevig met de bezetter moeten onderhandelen om de helft van de wijnkelder, 90% van de eetwaren en 80% van de inboedel te mogen houden. Jan Neelissen zet de zaak onder de handelsnaam Hotel Royal voort en tevens gaat hij diners uitzenden. Het handelsadres wordt het woonadres tegenover het hotel. Verder huurt Jan 8 kamers in Hotel Atlanta schuin tegenover het station waarmee hij met hulp van Philips deze tijd probeert door te komen. Boven de ingang van Royal hangen de duitsers een groot bord ''Ortskommandantur'', het hoofdkwartier van de Duitsers in Eindhoven. De winst is een schrale, de duitsers betalen als schadeloosstelling elke maand iets meer dan hfl. 300,- . Daarvoor gaat een prachtzaak kapot. De bezetting van Royal duurt tot 9 juni 1944. Omdat een restauratie van Royal niet mogelijk blijkt gaat Jan na de oorlog werken in het Apollo Paviljoen in Amsterdam. De hele familie verhuist in 1949 naar Haarlem naar Jan’s ouderlijk huis, het nieuwe ''Bloomfield'', en woont daar tot 1955. Getuige de menukaarten van na de oorlog is Jan in diverse hotels werkzaam: o.a. Hotel Parkzicht Eindhoven, Victoria Hotel Amsterdam, Hotel Plasmolen Mook, Hotel Carlton Amsterdam. Bovendien is hij actief als lid, voorzitter, vice-voorziter en erelid van de Verenigde Katholieke Hoteliers en Restaurateurs Hocres, één van de drie werkgeversorganisaties binnen het horecabedrijf in Nederland. Maar de horecabranche heeft het in de zestiger jaren niet gemakkelijk. In de woorden van Jan Neelissen: ''voorbij is de tijd dat de gast uit Engeland komt en zijn Rolls-Royce meeneemt, naast de veranderende gewoonten van het buitenshuis eten zoals de opkomst van de Indische en Chinese restaurants, de cafetaria en snackbars, de plate-service tot motels en botels aan toe''. In 1966 lobbyt Jan voor één grote gezonde krachtige horecabond. Voor het vele werk dat hij in 40 jaar voor Hocres heeft verricht ontvangt Jan Neelissen de pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice. Het gebouw van het voormalige hotel Royal wordt in 1967 afgebroken. Na de oorlog hebben er een tijdlang Engelse soldaten in gewoond. Laatstelijk was er een depot van de Amsterdamse kininefabriek in gevestigd.