Wachtendonckse Psalmen

Uit Genealogie Limburg Wiki

De Wachtendonkse Psalmen vormen een een selectie van psalmvertalingen in het Oud Oostnederfrankisch of Oudnederlands. Ze vormen de oudste geschreven teksten in het Nederlands.

De naam van het handschrift is ontleend aan zijn zestiende-eeuwse bezitter, de Luikse kanunnik Arnold Wachtendonck of Arnold van Wachtendonck (1538 - 1605). Het psalterium bevond zich in de abdij van Sint-Amor van Munsterbilzen, het adellijke-damesklooster waar Wachtendonck beneficiant was van het Landrada-altaar. De vroegste beschrijving ervan vinden we terug in een afschrift van een handschrift uit ongeveer 1444 van de Duitse priester Johannes Keck (UB Würzburg, Ms. M. ch.q.85).

Wachtendonck leende dit manuscript uit aan Justus Lipsius die er graag onderzoek naar wilde doen. Voor zijn onderzoek schreef hij een aantal psalmen over en het zijn deze psalmen die uiteindelijk de huidige versie van de Wachtendonckse Psalmen zouden gaan vormen. Het oorspronkelijke manuscript ging verloren.

De Wachtendonckse Psalmen zijn geschreven in het Oudoostnederfrankisch: een Oudgermaans dialect dat gesproken werd in het huidige Oost-Nederland of misschien Duitsland. De tijd van ontstaan zal omstreeks het midden van de tiende eeuw geweest zijn. De tekst bevat echter ook een aantal Duitse taalkenmerken en is daarom wellicht een bewerking van een Middelfrankische tekst (een Oudhoogduits dialect).

De vertaling is een zogenaamde interlineaire: de woordvolgorde van de Latijnse bron werd aangehouden in de vertaling zodat de tekst ook voor leerdoeleinden gebruikt kon worden.

Externe links

Bron

Nederlandse Wikipedia (verder bewerkt)