Prinsbisdom Luik / Rijks- en prins-bisschoppen
Tekst samengesteld uit een tweetal artikelen in de Nederlandse Wikipedia
Een Prins-bisschop was een bisschop, die naast het geestelijk bestuur over zijn bisdom tegelijkertijd ook het wereldlijk gezag uitoefende over een bepaald territorium, waarvan hij dan de hoogste landsheer was.
Prins-bisschoppen in het Heilige Roomse Rijk
In het Heilige Roomse Rijk vormden een vijftigtal prins-bisdommen een onderdeel van de rijksorganisatie (naast vele honderden andere vorstendommen). In 1220 werden de prins-bisschoppen vrijwel zelfstandig door het verdrag dat zij sloten met keizer Frederik II: de Confoederatio cum principibus ecclesiasticis. Tijdens de Reformatie werd een aantal prinsbisdommen geseculariseerd en omgezet in wereldlijke vorstendommen. De laatste prins-bisdommen verdwenen tenslotte bij de Reichsdeputationshauptschluss van 1803. De belangrijkste geestelijke vorsten waren de aartsbisschoppen van Mainz, Trier en Keulen, die tevens keurvorst waren.
In de Nederlanden bestond tot 1526 het prinsbisdom Utrecht en tot 1795 het prinsbisdom Luik. In 1672 werd de Republiek onder andere aangevallen door de keurvorst-aartsbisschop van Keulen en de prins-bisschop van Münster. De laatste was Bernhard von Galen van Münster, die in Groningen als 'Bommen Berend' bekend staat.
Een minder belangrijke variant van de prins-bisschop was de prins-abt zoals prinsdom Stavelot-Malmedy (dat vaak in personele unie verbonden was met het prins-bisdom Luik) en het abdijvorstendom Thorn.
