Philip Damiaan Rijksgraaf van en tot Hoensbroeck

Uit Genealogie Limburg Wiki

Philippus Damianus Ludovicus Rijksgraaf van en tot Hoensbroeck werd op 24 februari 1724 geboren in de Lindanusstraat te Roermond als zoon van Franciscus Arnoldus markies in en van Hoensbroeck en Maria Anna Sophia rijksgravin de Schönborn-Boeckheim en Wolfsthall. Philippe Damien was de dertiende en voorlaatste bisschop (van 1775 tot zijn dood in 1793) van het eerste bisdom Roermond (1559-1801), en daarvan de laatste die in Roermond resideerde, onder het bewind van aartshertogin Maria Theresia van Oostenrijk, roomskeizerin en hertogin van Gelre (1717-1780) en haar zoon, Jozef II (Rooms-Duits koning en keizer, heerser van de Habsburgse monarchie van 1780 tot 1790). Hij was een achterneef van Cesar Constantijn van Hoensbroeck, de laatste prins-bisschop van het Prinsbisdom Luik (28 augustus 1724 - 3 juni 1792).

Op 1 november 1771 werd Van en tot Hoensbroeck tot priester gewijd. Op 29 mei 1775 werd hij benoemd tot bisschop van Roermond en op 2 juli 1775 te Spiers in de domkerk tot bisschop gewijd. Bisschop Damiaan resideerde te Swalmen. Met ingang van 1 januari 1776 pachtte hij Kasteel Hillenraad aldaar van zijn oudere broer Lotharius en ging er wonen Hij was een zwaarlijvig levensgenieter, goedig van karakter, en groot muziekminnaar. Als toegewijd cellist liet de bisschop een aanzienlijk bezit aan bladmuziek (waaronder talloze symfonieën) en tevens een omvangrijke instrumentenverzameling na.
De bisschop was vol van medelijden met alle noodlijdenden. Voor zijn bisdom was hem niets te veel. Het volk en de geestelijkheid eerden bisschop Damiaan als groot weldoener en vader.

In 1792 vielen revolutionaire troepen van Frankrijk het bisdom binnen en belegerden kasteel Hillenraad. De bisschop had zich toen in zijn geheime kamer verborgen. Hoe goed de Franse soldaten naar hem zochten, ze vonden de bisschop niet. Een Franse generaal kwam op het idee om 's avonds als het donker was alle kamers in het kasteel te verlichten. De kamer die dan niet verlicht was, moest de geheime kamer zijn. Maar bisschop Van Hoensbroeck werd gewaarschuwd en hij zette die avond ook een kaars voor het raam waardoor de geheime kamer alsnog niet ontdekt werd.

Na de terugtocht der Fransen keerde bisschop Van Hoensbroeck naar Roermond terug, maar overleed onverwachts op 17 april 1793, op 69-jarige leeftijd. Omdat een plakkaat van het gewestelijk bestuur het begraven in de kerk verbood, werd het lijk op verzoek van de familie naar Venlo, dat onder Staats bewind stond, gebracht. Hij werd in het koor van de Sint Martinuskerk begraven. In 1835 heeft men de grafzerk in de grond laten zinken en met een nieuwe vloer bedekt.

Van Hoensbroeck werd als bisschop van Roermond opgevolgd door Joannes van Velde tot Melroy en Sart-Bomal.

Varium

In Swalmen is het bosgebied De Damianuskamp (ook wel aangeduid als Bisschopskamp) naar de bisschop genoemd, evenals de gelijknamige straat [1].

Noot

Zie ook

Bronnen

  • Welschen, A.J.: 'Het geslacht Van Hoensbroeck ' [Genealogisch-historische dataverzameling], 2004.
  • Grote Winkler Prins encyclopedie in 26 delen. Amsterdam, Elsevier, 1991.
  • Goessen, J. Limburgse kerkgeschiedenis, Maastricht, Schatkamernieuws Slevrouwe, 1990.

Externe links

[1] Van en tot Hoensbroeck