Overleg:Moers

Interessant artikel. Ik heb een vraag. In de inleiding staat: "Uit het feit dat de schrijfwijze van de naam uiteindelijk Moers is geworden en niet Moors mogen we afleiden dat Moors qua uitspraak de lading niet helemaal dekte." Volgens mij komt de schrijfwijze Moors nu veel vaker voor dan Moers. In 1947 waren er vier keer zoveel mensen Moors in Limburg dan Moers. Voor hen dekte de uitspraak de lading wel? Overigens was een schrijfwijze oe (of oi) in vroeger tijden een manier om een lange oo weer te geven. Vergelijk ae voor aa, en ie voor lange "ii". Nu de eerste Moers al uit de periode voor 1600 blijkt te zijn opgetekend, lijkt me een uitspraak met oo destijds zeer waarschijnlijk. Voor de uitspraak oe zou de schrijfwijze immers Mours zijn geweest.Verbaesdonck (overleg) 19 jun 2020 12:56 (UTC)

Dank voor uw reactie. Dit is zeker een interessante kwestie. U heeft helemaal gelijk wat betreft het veel vaker voorkomen van de naam Moors dan Moers. Uit het feit dat de naam in de familie waar het hier om gaat een enkele keer geschreven werd als Muers (mogelijk door een schrijver, die zo dicht mogelijk bij de uitspraak wilde blijven) heb ik afgeleid dat een o-klank zoals in Moors niet de manier was zoals de naam werd uitgesproken. Dat wil niet zeggen dat ik er van uit ga dat het hier een oe-klank betreft. In Limburg wordt de oe-klank inderdaad geschreven als een ou zoals in Coumans, uitgesproken als Coemans of Douverman uitgesproken als Doeverman of Ploumen uitgesproken als Ploemen. Misschien was de uitspraak van de naam Moers dan ook eerder vergelijkbaar met het Duitse Moers of Mörs uitgesproken als Meurs. Ik zal de passage opnieuw bekijken en aanpassen zodat het duidelijker wordt wat ik bedoel. Hoe dan al die "Moorsen" aan hun naam gekomen zijn ?? We weten allemaal dat de schrijfwijze van namen in aktes e.d. afhing van de schrijver en we weten ook dat ambtenaren en pastoors niet altijd in de streek zelf geboren waren. Het lijkt er ook niet op dat de schrijvers gewend waren aan de persoon zelf te vragen hoe zijn of haar naam geschreven werd als hij of zij dit zelf al wist. Het komt heel vaak voor dat aan het begin van een akte de naam op een andere manier geschreven wordt als de naam van dezelfde persoon, die aan 't eind nog een keer wordt herhaald. Zo zijn er veel namen in Limburg, die tamelijk vernederlandst zijn qua schrijfwijze maar die in de dorpen door de mensen onderling op een hele andere manier worden uitgesproken. Zou het kunnen dat als de mensen om wie het gaat mondig zijn en zelf wel een idee hebben hoe hun eigen naam geschreven moet worden zij dan ook op de juiste schrijfwijze gaan toezien. In deze familie werden op een gegeven moment de zoons veelal naar de universiteit gestuurd in een periode waarin men "naams-bewust" was en als een naam al te vaak voorkwam en te "gewoon" geacht werd men rustig een andere naam aannam. Dit alles speelt zich voor de Franse tijd af want nadien lag de schrijfwijze vast en kon er niet meer zomaar iets veranderd worden. Graag uw mening over deze theorie.