Moutmaker
De moutmaker of maltmaker speelde een belangrijke rol in het proces van bier brouwen. Mout is graan (met name gerst) dat men eerst in water heeft laten kiemen om het daarna te laten drogen. Dit drogen gebeurde op een verwarmde vloer, esde of eest genoemd. Omdat de vloer moest worden warmgestookt, bestond er extra risico voor brandgevaar. Volgens een brandreglement voor het Gelders Overkwartier uit 1755 moesten de schoorstenen van ""brouwerijen, smitzen ende esdens" daarom tenminste vier voet hoog boven het dak uitsteken en uit stenen zijn opgemetseld.
Mout is het belangrijkste vaste bestanddeel in de bierfabricage. Het beroep moutmaker werd vaak gecombineerd met dat van bierbrouwer, tapper of schenker, maar er waren ook mensen die zich hadden gespecialiseerd. Later verschenen er zelfs complete moutfabrieken, zoals in Echt (E. Zuiderdel), Gennnep (Aurora), Roermond (Limburgia, firma Louis Beltjens), Sittard (Jos Arnoldts) en Swalmen (Jos Hendrickx-Crijns).
