Gallo-Romeinse periode: verschil tussen versies

Uit Genealogie Limburg Wiki
 
(geen verschil)

Huidige versie van 12 mei 2012 om 19:19

Naar Wikipedia

De Gallo-Romeinse periode is een vooral in België en Frankrijk gebruikelijke benaming voor de Romeinse periode in Gallia en Belgica, wat ongeveer overeenkomt met het huidige gebied van Frankrijk en België plus aangrenzend Zwitserland en delen van Duitsland en Nederland ten westen van de Rijn. De periode begint bij de verovering van Gallië door Julius Caesar tussen 58 en 51 v. Chr. (de zgn. Gallische Oorlogen) en men laat deze eindigen in 486 bij Syagrius, de laatste Romeinse heerser over een deel van Gallië, hoewel aan het Romeinse gezag in Gallia Belgica - het huidige België, Zuid-Nederland en Noord-Frankrijk - al eerder een eind was gekomen door Germaanse invallers.

Men gebruikt de benaming Gallo-Romeins omdat bij de kolonisatie van Gallië door de Romeinen de plaatselijke Gallische (Keltische) bevolking geassimileerd is door de Romeinse cultuur (Romanisatie). Doordat de oorspronkelijk Keltische bevolking getalsmatig veel groter bleef dan de nieuwe Romeinse elite kreeg de resulterende Romeins-Keltische mengcultuur echter enkele eigen trekken. Zo werden naast Romeinse ook Gallische (Keltische) goden aanbeden en zijn veel toponiemen (plaatsnamen) uit de Romeinse periode niet zuiver Latijns. Mogelijk heeft dat te maken met het feit dat de 'Romeinse' plaatsen meestal gegrondvest werden in al oude bestaande Gallische dorpen. Typisch in het Gallo-Romeinse gebied zijn bijvoorbeeld de plaatsnamen op -acum , die in het Nederlands vaak tot /-aken/( bijvoorbeeld Kortenaken), /-zake/ (Semmerzake), /-zeke/ (Kemzeke) of /-ik/-ijk/ (Kortrijk, Doornik) geworden zijn. In het Frans zijn Gallo-Romeinse namen naargelang de streek vaak tot /-ac/ (het zuiden, bijvoorbeeld Armagnac), /-ai/ (het noorden, bijvoorbeeld Tournai) of /-igny/ geworden (bijvoorbeeld Montigny).

Overigens waren de overgangen van de Keltische periode naar de Romeinse en vervolgens Germaanse tijd geen abrupte overgangen zoals soms wel gedacht wordt. De vroegere Keltische elite versmolt door onderlinge huwelijken met de nieuwe Romeinse toplaag en vormde zo geleidelijk een Gallo-Romeinse toplaag. Eeuwen later versmolt deze bestuurlijke en culturele elite door eenzelfde proces weer met de nieuwe Germaanse elite van Frankische edelen en machthebbers; deze werden zo de voorouders van de middeleeuwse Franse aristocratie.